جوجه کروکدیل متفکر

بهترین راه توصیف و تفسیر عملکرد فکری، همیشه بازگویی مثالی ملموس برای در شرایط قرار دادن شنونده ست مگه اینکه صرفا با هم پلاکی های خودتون رفت و آمد داشته باشید. قصد مطرح کردن ذهنیتی رو دارم که منو از در جوجه کروکدیل متفکر...ادامه مطلب

اسفند همیشه برام حکم جمع بندی سال رو داره. جوری پرونده ی مسائل رو می بندم که فروردین صرفا درگیر باید های جدید باشم. اینکه چرا یک ماه طول میکشه این بررسی، به اصل انکار درونی بر میگرده؛ ذاتا مشکل داریم جوجه کروکدیل متفکر...ادامه مطلب

وقتی نگاش میکنم و میبینم دوستم از اون سریال مارلبرو لایت برداشته و من سلیقه ی کفش، ناامیدیم کمتر میشه. سوییچ کردن از کتونی به کفش های چرم و سفت به اندازه ی کافی تاول و زخم به ارمغان اورد و تصور فاز جد جوجه کروکدیل متفکر...ادامه مطلب

مامان زیاد سفر میره و من به عنوان جانشین ملکه، وظایف متعددی رو در این غیاب متحمل میشم که در صدر، تامین آذوقه ی ساکنین مملکت همایونی رو شامل میشه.   سبک زندگی آدم ها با هم متفاوته. یه عده از کودکی آشپز جوجه کروکدیل متفکر...ادامه مطلب

جدای از بحث اعتماد، اولویت همیشگیم به تکیه بر خودمه با علم بر اینکه کامل نیستم و تجربیاتم محدودن. این یه مسئله ی کاملا اکتسابی و حاصل انتخاب بین بد و بدتر بوده. معتقدم آدم از تصمیمات مستقیم خودش صدمه جوجه کروکدیل متفکر...ادامه مطلب

یه جوکی بود که میگفت طرف گربه ای اعصاب خورد کن داشته و نمیتونسته از شرش خلاص بشه. یه روز می کنتش تو گونی و با ماشین میبره یه محله ی دورتر... بر میگرده میبینه گربه خونه ست باز. دور بعد میبرتش خارج از ش جوجه کروکدیل متفکر...ادامه مطلب

دچارم هنوز به "چی می خوام"ها و "چیکار کنم"ها. دنیا داره سقوط میکنه و من در بی دفاع ترین حالت تقلا میکنم برای به دست اوردن حداقل ها. هرکی اینجای زندگیش بوده، یه داستان نوشته راجب پول باد آورده و پرنس عاشق پیشه و باز شدن در کمد به سرزمین ناشناخته. دلم میخواست بتونم پرواز کنم و از جو خارج بشم. به قدری همه چیز بی معنی و شوکه کننده شده که می ترسم اون بالا تازه متوجه بشم زمین تمام این مدت صاف بوده!

جوجه کروکدیل متفکر...

دو دسته قاتل به صحنه ی جرمشون بر می گردن: 1- اونایی که از قتل لذت بردن و می خوان به یاد بیارن چه حسی داشته 2- اونایی که یه چیزی اونجا جا گذاشتن یا حداقل فکر میکنن که یه چیزی اونجا جا گذاشتن.   فرض کنی جوجه کروکدیل متفکر...ادامه مطلب

شاید یکی از دلایلی که دلم نمیاد برگردم به نوشتن پیگیر روی وبلاگ این باشه که من اینجا سال ها تلاش کردم تا یه زامبی تسلیم به قوانین اجتماعی نشم و حالا... مصداق زندگی ماشینی شدم! کسی قیافمو تو خیابون ببینه قالب تهی میکنه. البته سعی دارم با تنوع در مصرف رژهای تند، رنگ پریدگی رو جبران کنم ولی تلاش بیشتری نیازه. از طرفی هم به نظرم علم به این مسئله خودش نشون میده برام مهمه.*امیدهای جزئی*زندگی همینه مگه نه؟ گاهی حتی خودمون رو تو آینه نمی شناسیم. " این منم؟ cool!" و با وجود همه چی الان رو دوست دارم. حس میکنم بیشتر از هر برهه ی دیگه ی زندگی خودم هستم، بی تلاش برای نگه داشتن به اصطلاح آرمان ها. تصمیم میگیرم که چی میخوام و با اشیا به زندگی رنگ میدم حتی اگه این انتخاب از جهاتی همرنگ و همراهم کنه با اون طبقه ای که نمیخوام کنارشون قرار بگیرم.دهه ی بیست عجیبه. می خوری تا فراموش کنی، رژیم می گیری و یادت میاد. خرید میکنی تا فراموش کنی، تکراری میشن و یادت میاد. راه می ری تا فراموش کنی، سرتو که می چسبونی به شیشه ی اتوبوس یادت میاد. و با وجود تمام فلش بک ها باید بری جلو و ادامه بدی به فراموش کردن. باید هر صبح از تخت بیای بیرون و به خودت بگی "اگه از اینجا حرکت نکنی، زمان با تریلی از روت رد میشه" پس در امتداد روز خودت رو می کشی رو زمین تا یادت بیاد راه رفتن چطوریه و راه میری به امید دویدن.من یه قوزک معیو جوجه کروکدیل متفکر...ادامه مطلب

شبکه های اجتماعی متفاوت شدن با اون دوره ای که امثال من ولگرد اینترنتی محسوب  میشدن. ماها یه مشت نِرد به حساب میومدیم که هیچکس نمی فهمید چرا وقت تلف می کنیم پای وبلاگ نویسی و انجمن های کتاب خوانی.یادمه سر کلاس پرورشی دبیرستان فهمیدم بین چهل نفر سال اولی فقط من وبلاگ دارم. و اوضاع زمانی پیچیده تر شد که ازم خواستن توضیح بدم وبلاگ چیه. باید یه متن می نوشتم راجب اینکه وبلاگ دقیقا به چه دردی می خوره. "وبلاگ چیزیه که من از شماها فرار میکنم بهش برای شنیده شدن و نمُردن از تنهایی"، "وبلاگ چیزیه که من بعد هر بار مصرف کردنش، هیستوری مرورگر رو پاک میکنم که یه وقت والدینم نفهمن چه نوجوون ناراحتی هستم"، "وبلاگ دریچه ی نارنیای من برای حس زندگی در دنیاییه که بهش تعلق دارم"...وایسادم سر صف و متنی که یه خبرنگار کپی کار از منابع انگلیسی ترجمه کرده بود رو خوندم. همه برام کف زدن. به بی حالتی یه مجستمه پشت میکروفون بودم و حس می کردم هر لحظه می زنم زیر گریه. "وبلاگ جاییه که می رم تعریف می کنم چقدر آدمای بی خودی هستید و با وجود تمام بی خود بودنتون منو بی خود به حساب میارید و این زور داره".الان ولی همه اینستاگرامر شدن. همه کانال دارن. شاخا رو شبکه های اجتماعی محبوبن و محبوبیت رو شبکه ی اجتماعیه که باعث محبوبیتت در دنیای واقعی میشه. عین یه ویروس پخش شدن رو این فضای شخصی. راجب همه چی نظر می دن. مطالب رو جوجه کروکدیل متفکر...ادامه مطلب